Clubrit Fryslân Groningen 7 Mei 2017 verslag

Na een weekje zwoegen is het weer weekend geworden, weekend is motorrijden Yesss. De clubrit Fryslan Groningen. Nadat ik mij goed aangekleed had, deed ik de deur van de garage open. En jahh… daar stond hij mijn trouwe beemer. Ik stapte op en drukte de startknop bbbbbrrrrr, bbbbrrrrr he??Accu leeg? Shit !!!
Bah zeg dat begint alweer goed. Start kabels tevoorschijn gehaald en met behulp van de auto kreeg ik hem aan de praat. Ik moest nog ff tanken dus vlot naar de pomp. Even wachten bij het stoplicht en nee toch daar steekt een zwarte kat over de weg. Wordt het dan weer zo’n dag? Bijgeloof??

Nou ja, de weersvoorspelling is goed. Het was dan ook goed te zien toen ik aan kwam bij ons clubgebouw. Er stonden heel wat tweewielers in alle soorten en maten. Wat mij reuze meeviel, want de toercommissie had deze keer een serieuze rit van meer dan 450 kilometer gemaakt. (Complimenten voor de toercommissie).
Bij binnenkomst vertrok de chopper ploeg net. En even later na een bakkie koffie, die al weer klaarstond dankzij de jongens achter de bar, vertrok de ene na de andere ploeg richting Friesland. Na nog even stoer geroepen te hebben tegen de één na laatste groep van Gerard, Herman, Lammert, Gertjan, Martin, Helco en Jan met Margeet, dat we ze zo wel weer zouden inhalen, kon de deur afgesloten worden.

Deze keer reed ik in een kleine groep waarin Raimond voorrijder is, daarachter zat Keano als bijrijder. Daarna kwam ik en achter mij als hekkensluiter (letterlijk) Erik. We draaiden de snelweg op. Na luttele kilometers gereden te hebben kwam een duif op de gedachte eens even te landen op de snelweg. Raimond kon hem mooi ontwijken en het gevleugelte kwam mijn richting op. Na een schijnbeweging was ook dit onheil ontweken. Waarna we de binnenlanden van Friesland gingen verkennen. Heerlijk rijdend op onze machines floten de kilometers onder ons door, bocht in bocht uit TOT nee he!! Ik voel geen koppeling meer. Na nog even in de 3e versnelling te hebben doorgereden, geef ik aan dat er wat aan de hand is.

We stoppen langs de kant van de weg. En ja hoor, weer m’n koppelingskabel geknapt (dit is de 3e keer in 3 jaar). Gelukkig hebben we alle drie, 2 rechterhanden en binnen het halve uur rijden we vrolijk verder. Het begint iets drukker te worden op de weg, fietsers en dergelijke.
Genietend van het mooie weer en het weidse landschap komen we bij het zoveelste boeren erf. En ja nu treft het Raimond. De hond van de boer heeft het niet zo met motorrijders en wil even een stukje van Raimonds broek proberen. Na een straal gas te hebben gegeven is ook aan dit gevaar ontweken en wordt het tijd voor de bikkesement.

In Zoutkamp vinden we een goed plekje om te eten. We strijken neer op het terras en heej een bekend geluid. Gertjan de Graaf rijdt al zoekende bij ons langs. Later hoorden we dat Martin weer eens het spoor bijster was. Na de heerlijke maaltijd en kennis gemaakt te hebben met Grutte Pier (vraag dat maar aan Erik) stappen we weer op. Erik geeft aan dat hij dadelijk wel even moet tanken. Hij rijdt al 20 kilometer op reserve, ja zo’n Duc heeft een wat kleinere tank inhoud dan een BMW.
Verder gaat het en ja hoor 30 kilometer later gaan we de bocht om en ik kijk nog even gewoonte getrouw in m’n spiegel. Heej geen Duc, ik wacht nog even en daar komen Raimond en Keano ook al weer terugrijden.

Net voor de bocht was Erik tot stilstand gekomen de benzine was op. Geen probleem, daar Raimond zoiets als een rijdende gereedschapswagen bestuurd was na enig gerommel in een koffer een benzine pompje tevoorschijn getoverd. Daar hij ook een groter dan doorsnee tank inhoud heeft werd de benzine overgepompt naar de Duc. Zo weer klaar, verder ging de reis, 4,2 kilometer verder zat een tankstation en daar werd alles weer gevuld. Hierna reden we verder en zonder problemen zijn we allemaal weer thuis gekomen na een mooie dag met MTC De Steur.

Ik wil iedereen nog even bedanken voor de gezelligheid en tot ziens bij de volgende rit.
Ab Selles