Verslag Clubweekend 2014

Het was kerst ochtend 1964… O nee dat was wat anders. Het was vrijdag ochtend 4 juli. Zeven uur : miep miep miep ! Daar ging de wekker. Normaal gesproken geef ik er een klap op en draai ik me nog een keer of 5 om. Maar Nu niet. Neehee, nu was het anders. Het was één van de zeer zeldzame dagen dat ik binnen 2 seconden naast mijn bed stond. Het moment waar we bijna het hele jaar naar uit kijken was weer aangebroken! Ik trek het vertrouwde leren pak aan, storm naar beneden en tot mijn verbazing zat mijn vader al aan de keukentafel met een kop koffie. Maar die fijne man was zelfs al druk geweest. Hij had de van aluminium gemaakte Japanse meesterwerken al buiten gezet, die we de avond daarvoor met veel passen en meten hadden opgepakt. Het was weer tijd voor tentjes weekend ( lees : CLUBWEEKEND 2014 !!!! ).

“Is het al tijd ? ja we kunnen!” De zon scheen rijkelijk en nadat we buurt weer hadden getrakteerd op het mooiste geluid waar je mee wakker kan worden (het geluid van een kawa), reden we naar de Esso. Heb ik alles bij me ? ben ik niks vergeten? zal het mooi weer worden? Het blijft toch altijd wel weer spannend dat wegrijden. De eerste bikkels stonden al te wachten. Als eerst ging de Blokker clan van start. Kort daarop reden wij met 10 man richting het land waar alles groter, mooier en beter is. Nadat iemand bij de eerste tankbeurt al een Duitser blij had gemaakt met koffie over de vloer, gingen wij verder. Ik kon niet wachten tot de eerste bocht. Na 267 kilometer snelweg was het dan zo ver. De bekende Duitse hectometerpaaltjes doemden op, daar was het dan toch echt begonnen. De eerste beste bocht begon ik met uitleven. Knie uit, kont van het zadel en ik begon mezelf al Valentino Hazelhoff te noemen. ManOmanOmanOman Wat een mooie routes. Wellis waar over doorgaande wegen maar de meesten daarvan waren zo glad als de voorzitter zijn hoofd. Al snel zag ik de kilometers wegtikken en ik begon al te balen! De route voor vandaag was nog maar 300 kilometer lang! Wat was dat balen zeg, maar al snel moest ik mijn gedachte aan de kant zetten want de volgende bochten reeks kwam er weer aan.

Een tiental kilometers voordat we bij de camping aan zouden komen, kwamen er een paar natte plekken op de weg te voorschijn. Een aantal kilometers daarna was er een “incidentje” met onze trouwe blauwe zoefzoekie rijder, wat de meesten onder ons al hebben gehoord. Met een kromme voorvork hobbelde onze trouwe ridder terug naar de camping nadat onze blauwe vrienden * kuch kuch* toestemming hadden gegeven.

Eenmaal aangekomen op de camping hadden onze parkeerwachters ons naar de plek gewezen. De blikken schultenbräu lagen al koud en de chopperbuffels hadden het gepoetste chroom al blinkend in de zon laten schitteren. Voor ons was de altijd leukste en vriendelijkste bezigheid weer aangebroken. De bouwtekeningen hadden we aan de kant gegooid en het slaaponderkomen reisde met wat de woorden de lucht in. De elektrische pomp van Henk v/d Vecht, die de Duitsers inmiddels konden vervloeken werd aangeslingerd en het luchtbed kwam tot leven. Gelukkig was de camping aardig leeggestroomd omdat die manshaft aan het voetballen was. Maar nu werd het tijd voor de schnitzel. Nadat de moppentrommel van de Graaf was losgetrokken werd na lang verlangen das  Grosse stück schwein opgediend.. Man wat kunnen die duisters dat goed zeg! WHOEHA !

Dag 2 : Ik werd wakker en het begon er aardig op te lijken dat het luchtbed zijn langste tijd had gehad. Al snel was ik dat vergeten, Hijste me in het gareel en met zijn allen maakten we het goed verzorgde ontbijt soldaat. 9 uur..de groepen werden samen gesteld en de zware machines met al dat glimmende chroom werden als eerste gestart..  Ons groepje bestond uit Herman, Klaas, Henk, Arjan, Jack en ik zei de gek. Na 20 kilometers was de weg afgesloten en raakten de meeste de kluts kwijt. Ineens kwamen we de groep Schreuder/ van Marle tegemoet. Hier klopt iets niet. De koppen werden bij elkaar gestoken en Klaas ging vertellen hoe we terug kwamen op de route, dus hup, Garmin van Jack in de vingers en nog geen 10 seconden later deed alles het, behalve de Garmin van jack. Dus Klaas voorop en kort daarna kwamen we de blokker clan weer tegen. Na een paar extra kilometers gemaakt te hebben kwamen we terug op de route en konden we de weg vervolgen.

Rond een uur of half 12 werd er een restaurant opgesnord. We zaten nog niet onder de partytent of de sluizen gingen open. Joah we wachten even, de lucht breekt al weer. Na een half uur besloten we ook maar een curry worst te bestellen want de lucht brak wel, maar dat werd een halve wolkbreuk. Na een uur gezeten te hebben besloten we het pak maar weer aan te doen, en met hangende mondhoeken het regenpak er maar overheen. Het bleef gelukkig bij 1 buitje. Helaas wel een buitje van 3 uur maar dat mocht de pret niet drukken.

Terug op de camping gingen we ons opmaken voor een ander groot spektakel. De WK kwartfinale tegen de Costaricanen. De oranje hoedjes, pruiken, vlaggen, shirtjes en weet ik wat voor oranje gekkigheid nog meer werd tevoorschijn getoverd. De Duitsers stonden met de mond vol tanden te kijken wat die stomme Hollanders toch allemaal hadden bedacht.. Gelukkig stonden de Duisters wel aan onze kant tijdens de wedstrijd. Tot onze grote vreugde had de chef kok de Klompen van Dries van de plank gehaald, stof vrij gemaakt en kwam vrolijk de klompendans doen. Die gekke Hollanders zeggen ze dan… pfuh, breek me de mond niet open over de Duitsers… Nadat die stomme Hollanders hadden gewonnen brak de gekte helemaal los. Ondertussen was iemand zijn roes alvast aan het uitslapen in het café en daarna werd door sommigen de weg naar de camping iets langer. Er werd namelijk een paar keer pootje over gedaan.

Toen de tenten weer vol waren, moest er nog gewerkt worden. De houthakkers gingen alvast wat onoverzichtelijke bochten wat veiliger maken. Ik weet niet wat voor gereedschap ze gebruikten maar volgensmij mocht het wel eens wat gesmeerd worden.. wat een lawaai vanuit die tenten zeg pfuuuu ! Wat een gesnurk, de één nog harder als de ander! Na een goede maar korte nachtrust, hadden sommigen bedacht dat 7 uur een mooie tijd was om te stoppen met boompje zagen. De tosti apparaten en de vers geperste sinasappelsap uit pak werden weer tevoorschijn getoverd.. Het moment was daar al weer. Het ernaar uitkijken duurt altijd langer als de daadwerkelijke daad. Nadat ik de Schnitzel had gedownload ( pfuu wat een bevalling) was het was weer inpakken geblazen.. Thuis inpakken gaat toch elke keer weer makkelijker dan op de camping.. Op de een of andere manier past het allemaal weer net niet. Het is dat ik geen Garmin had, anders was ik nog een nacht gebleven.. Wat is het daar mooi sturen zeg!

Nadat we de groepen weer hadden gemaakt, dit keer Herman, Arjan, Anne, Jurgen, Jack en Ik, gingen we weer van start. Na 100 kilometer rubber opgekruld te hebben was het tijd voor pauze ! Daar kwamen wij tot de conclusie dat BMW toch niet helemaal betrouwbaar is. Er was namelijk een zwart/ oranje brommer waarvan de koppelingsvloeistof verdwenen was. “Ik haal wel een Busje remolie op” riep Herman volmondig! Na een half uur begonnen wij toch te twijfelen… Zal dat wel goed komen? En we bestelden nog maar een Colatje en vroegen om de grote kaart. Na 3 kwartier, wel Cola, maar geen Herman. “Ik bel hem wel eens eem” zei Anne. Toen hoorden we het probleem.. Herman de postduif, op de zoefZOEKie was de weg kwijt. Waar was dat restaurant ook alweer? Inmiddels een dik uur later kon Anne tevreden kijken hoe Herman met een half litertje olie terugkwam. Na dit oponthoud hadden we besloten om maar de autobahn te pakken.. Kort voor de grens gaf Herman eindelijk eens gas.. Ik dacht: “dat groene begrensde monster moet zoon zoefzoekie toch wel bij kunnen houden!” Helaas.. Op een kleine kilometer per uur.. lukte het niet.. Kwam vast omdat Herman de bagage in de bus had gedeponeerd! ( grapje)  Volgend jaar beter.

Ik dank onze route koning Bertus voor de geweldige routes ! Ook Dries en Lammert hebben de parkeer taferelen, de catering en de versiering weer perfect verzorgt.. Ook mogen wij Helco en Petra niet vergeten die ons de Bus lieten lenen voor de caravan ! Ik kan terug kijken op een zeer geslaagd weekend ondanks een paar druppels regen en hoop dit volgend jaar weer mee te mogen maken !

Sander