Skip to content

Verslag Clubweekend 2016

Okay, voordat ik alles zou gaan vergeten wordt het toch tijd om eens met het verslag van het Clubweekend 2016 te beginnen. Nu er een goeie week voorbij is en alles weer zijn normale gang gaat, zitten de mooie momenten nog steeds in mijn herinnering. Ik moet ze aan de computer toevertrouwen. Ook om de afspraak met onze Sander na te komen wat betreft dit prachtige weekend.

7 juli, meetingpoint Esso Vermeulen, tijdstip van verzamelen plm. 8.00 uur, vertrek rond 8.15 uur. Ook een aantal chopper-rijders had Vermeulen als startpunt genomen, Sjaak, Andries, Jan, Arend, Angela en Chris gingen vandaar naar Willem om de tocht te beginnen met een vers gezette bak koffie in huize van Heerde en hun eigen uitgezette route te gaan rijden.

Onze groep was eigenlijk best wel groot, 13 man en één vrouw, Petra die Helco dit jaar niet weer alleen wou laten genieten en geen twee nachten zonder Helco’tje kan misschien ?
Nadat iedereen zeker wist dat de tank vol zat en de banden van een aantal rijders op juiste spanning was gebracht gingen we vol verwachting van alle mooie kilometers achter Bertus aan, wat had hij dit jaar weer voor mooie route’s gemaakt ?

Eerst maar eens zien dat we in Duitsland kwamen om van daaruit de route naar de camping op te pakken. Nu is zo iets in het algemeen niet echt een probleem zou je denken, ware het niet dat we mensen zijn met een eigen denkwijze en eigenaardigheden. En als je dan ook nog met een grotere groep moet rijden, niet regelmatig in je spiegel kijkt en het vertrouwen hebt dat iedereen wel op zijn eigen pootjes kan staan ( de wielen er wel onderhoudt ) en wel volgt. Het mooiste is dan dat je wel allemaal dezelfde weg rijdt, TSJAAAA, soms loopt het net even anders.

Er leiden meerdere wegen naar Rome, in dit geval het beginpunt Arnsberg. Een aantal van die wegen hebben we mogen berijden en dat waren niet allemaal dezelfde om op dat startpunt te komen, soms via een omweggetje zeg maar. De groep was dus eigenlijk te groot en viel alras na een aantal kilometers uit elkaar, de voorzitter liet zich nog een keer loskoppelen van de eerste groep door op het groepje van Herman te wachten en mee te rijden, maar éénmaal in Duitsland gingen alle remmen los en moest zijn Duc laten zien wat hij in zijn mars had, pure liefde stroomde door de aderen van deze man toen hij het geluid van zijn witte monster hoorde, kan haast niet anders. Maar goed, na nog wat kleine voorvalletjes kon iedereen toch na ongeveer 240 km. aan een hele mooie rit naar de camping richting Brochhagen beginnen.

Ook dit jaar weer geweldig mooie wegen in de heen-route, en daar gaan we toch voor, niet dan. En ook dit jaar lieten de wegen zich berijden als waren het delen van een mooi muziekstuk, hoog over heuvels als een sopraan, laag door de dalen als een bariton,lange bochten als een stuk van een Weense wals, tjeesss, hoe verzin je het, maar mooi was het wel.
En natuurlijk eten bij “de slager”, alleen dit stuk route er naar toe is al GEWELDIG. Joh hey, dat laatste stuk zitten zulke PRACHT bochten in, gewoon fantaaasties, als dit de voorbode was van de rest van het weekend, dan zaten we gebeiteld.

Aangekomen bij “de slager”, zagen we Bertus, GertJan en Rob al zitten, waar ze hun laatste hap / drankjes aan het wegwerken waren. De vlotte Bayerische Motorfahrer Wahren fertig zu gehn en met een mooie rooie Duc in hun kielzog vervolgden zij hun route, maar niet voordat GertJan de bril van Bertus aan hem had overhandigd, een beetje verstrooid Bertus, of zijn je ogen weer zo goed dat je hem eigenlijk niet mist? De Strammermax was ook deze keer weer lekker en Herman was zich alvast aan het voorbereiden voor de komende avond door de eerste schnitzel te nemen.

Ook de ploeg van Raymond kwam erbij, hoe kan het bestaan dat je elkaar zonder afspraak na ruim 350 km kunt treffen in een eetgelegenheid, met een verschil van een aantal minuten in aankomst. Maar gezellig blijft zoiets wel, en de helmvizieren moeten ook schoon met het magische doekje van Erik, dus dat moest gewoon zo zijn, niet dan.Na de inwendige mens te hebben voorzien, konden we verder met de “laatste” kilometers, het zouden er ruim 600 worden, een geweldige eerste dag, dat zeker.

Rond zes uur s’ avonds werden we welkom geheten door Lammert en Dries op ons “eigen” veld, bier en frisdrank koel, plankjes voor onder de jiffy, en een warme lach. We zijn er weer, helemaal compleet en ook deze keer geen rottigheid onderweg gehad, is toch iedere keer weer mooi als je met z’n allen heelhuids overkomt. De mooi gepoetste bus van Helco zat een beetje tot de assen in de grond, ook hier was meer dan genoeg regen gevallen, kwamen de boys net iets te laat achter. In alle rust en wijsheid hadden Dries en Lammert besloten om de boel de boel te laten en er de volgende dag een aantal willige trek/duw-paarden voor/achter te spannen om de onfortuinlijke Ford weer vlot te trekken.

Nadat iedereen verzekerd was van een slaapplaats voor de nacht, de nodige biertjes of frisdrank had genuttigd en zich fris had gedoucht konden we ons naar het restaurant begeven om daar de nodige schnitzels en potten bier te verorberen. Het lijkt wel of het er ieder jaar drukker wordt, duurt daardoor ook wel even voordat je kunt beginnen, maar het is wel de moeite waard want het smaakt altijd weer even goed, net als de Kölsh, lekker joh.

Voor mij begonnen mijn ogen al weer zo rond 21.00 uur te knijpen en was de ene na de andere geeuw niet meer te houden, bedtijd voor mij dus. Samen met Petra, van Aart, van Dries en Lammert, niet de Petra van Helco dus, die het ook wel had gezien, liepen we gezellig keuvelend richting tentenkamp, zo is de afstand naar de tent onmerkbaar korter, tanden poetsen, oordoppen in om geen gesnurk van de buren te horen, welterusten allemaal.

Dag twee begon met vers gezette koffie en een vriendelijk gewenste goedemorgen aan iedereen die met zijn hoofd uit de tent kwam om de morgen te begroeten. Net als andere jaren konden we van Helco weer de vers gebakken eieren met of zonder spek als ontbijt nuttigen, blijft super gezellig zo met zijn allen ontspannen de dag beginnen. Op een bepaald moment hoorden we motorgeluiden en gemopper uit een tent komen, was Sander bezig met de opname’s van de vorige dag en Jack vond dit niet echt een fijn ontwaak moment. Okay, kop koffie, lekker ontbijt, genieten van het vooruitzicht van deze dag en alles is weer goed.

Jaaaah, nog een uurtje en we mogen weer op de motor om het Duitse Sauerland te verkennen en de mooie route te gaan rijden welke Bertus heeft uitgezet. Klaas was inmiddels ook gearriveerd, s’morgens vroeg van huis, tentje opgezet en klaar voor de rit. Ook Rob en GertJan hadden zich inmiddels gemeld, ze hadden de nacht doorgebracht bij Toby in kamer nr. 13 ???, een hotel met kamernummer 13 is zeldzaam, vast voor aparte mensen ???Het was deze keer niet zo warm als vorig jaar en voor de zekerheid toch maar even regenkleding meenemen, je kunt er maar beter mee dan om verlegen zitten. Deze keer gingen we vanaf de camping RECHTSAF, Herman even opletten en welke route dit is.

Dag 2,…… de rondrit,……. okay,…… die zit er in,……. onthouden dus. Ook weer een prachtdag met vele mooie kilometers, zo ongeveer 360, zo af en toe wat regen, maar dit deed absoluut geen afbraak aan de dag, geweldig mooie stukken en weer volop genieten.

Onze groep bestond uit zoals gezegd Herman, Jack en Sander, Klaas en ondergetekende. Een lekker klein ploegje met een stinkend gifgroene Kawa in de gelederen, is zeker geen pretje als je te dicht achter dit groene ding rijdt, afstand is een noodzakelijk iets en zeker als je longen je lief zijn. En Sander zit met een brede grijns op het groene gevaar, zijn knievlakken een beetje bij te schaven op de wegen, ruikt niets, hoort niets, blik vooruit, genieten, zo mooi kan het zijn. Op een paar kleine incidentjes na, ook deze dag super mooi verlopen en weer heelhuids op de basis terug gekomen, net als iedereen die de korte of de lange rit had gedaan.

Dag 3, DROOG en ZON, waar normaal gesproken een ieder zich op een zondagmorgen nog een paar keer omdraait om uit te slapen en een gat in de dag te ronken, staan de eerste bikers al tussen 6 en 7 uur bij de koffiepot. Tja, de laatste dag van een mooi clubweekend, we kunnen nog een poosje van elkaars gezelschap genieten en gezellig een ontbijtje doen, tosti, gebakken ei, pannenkoeken, praatje maken, koffie slurpen, mopperen op de snurkers naast ons, links, rechts, voor, achter, ze waren er weer, allemaal, SUPERRRRRR. Zou het voor geen goud willen missen, iedere keer is het weer geweldig.

Wat ik al zei, genieten dus tijdens het ontbijt wat weer mogelijk werd gemaakt door Lammert en Dries. Ik hoop dat er genoeg vrijwillige bijdrages in de kist zijn gedaan om kostendekkend te zijn opdat deze twee SUPER gastheren er niet bij inschieten. Werkelijk alles was weer voorradig, weer hadden ze zich uitgesloofd om het voor iedereen naar de zin te maken en waar zouden we zijn zonder onze “uvraagtenikbaksupereierenenpannenkoekenbakker“ Helco, die zichzelf zo in een ongewilde positie bakt dat hij ieder jaar gewoon mee MOET.

Ook de visie van Petra van Aart van….. enz…, is onmisbaar wat betreft het inpakken van tenten, of niet dan Herman. Waar wij als mannen het wel een leuk moment van vermaak vonden en niet voor gek wilden staan om dat we ook niet wisten hoe je een UITklaptent moest INklappen bracht Petra verlossing door met het inzicht wat schijnbaar bij vrouwen aangeboren is verlossing en een oplossing te bieden en een helpende hand toe te steken om dat k…ding weer in vervoer proporties terug te brengen, CHAPEAU. Rond een uur of negen had iedereen de motor wel weer opgeladen en waren de meesten klaar voor vertrek. Okay, pay attention Hermannus, route voor dag 3, terugroute, wat zo veel wil zeggen als richting huis.

Ik wist toch dacht ik zeker dat ik ze goed had geladen in de Garmin, dat ik de terug route er voor had staan, had gecontroleerd, ik was er klaar voor, helemaal, nog een hele dag genieten, dacht ik. Affijn, soms gaat het anders, zo ook bij de aanvang van deze rit. Gaan de camping af, mijn Garmin laat zien LINKSaf, mijn navigatiestem zegt linksaf, Herman gaat RECHTSaf, okay………….ik volg, zal het wel weer fout hebben, kijk in de spiegel,……..geen volgers.

Ga naast Herman rijden, hebbie de goeie rit wel ervoor ?, jaaa, en vervolgt de weg. DUS niet, had de route van dag 2 er voor staan, foutje, terug maar weer naar de uitrit waar Jack en Sander ons stonden op te wachten. Helco was in de veronderstelling dat wij al een stuk op weg waren en was ons op de goeie route al een stuk voor, op ieder recht stuk kijkend of hij ons kon ontdekken, gas erbij, nergens. Zaten we dus effe een stukkie achter Helco en Petra, langzaam inlopend.

Ook de terugreis was super mooi, maar bij de grens zijn wij toch de snelweg op gegaan. Voor mij is het rijden in Duitsland toch even een stukje mooier om in gedachten te houden, dan de wegen in ons eigen land. Ook de rest van de groep vond het mooi geweest en zijn we dus rechtstreeks naar huis gegaan. Moet dus wel Bertus nogmaals hartelijk bedanken voor de mooie routes en dat hij ook in Nederland nog weer een mooi stuk eraan plakt, super.

Weer een pracht weekend gehad en geeft mij hoop dat we dit nog meerdere jaren mogen meemaken.

Gerard

Back To Top