Skip to content
Aanmelden bij MTC de Steur

Verslag Moezeltour 2012 

Moezeltour 2012: verslag van een geweldig mooi motorweekend

Zondagmiddag, administratie klaar, nu een stukje ontspanning. In plaats van m’n Soes te pakken blijf ik nog even achter et toetsenbord om herinneringen op te halen van het vorige weekend, de 35ste Moezeltour.

Wat was het weer prachtig, op twee manieren te lezen. Zowel het weer, zon, droog, als wel de rit was wéér Prachtig, Geweldig. Het begon op vrijdagochtend rond de klok van negen uur….. nee, eigenlijk al eerder, want de voorbereidingen voor wat er uitzag als een veelbelovend mooi lang weekend waren al een paar dagen eerder begonnen met het controleren van m’n Soes, bandenspanning, pakken van de benodigde kleren, even schoonpoetsen ( d’r lag wat stof op ), even voelen of t’ie nog goed zit, buienradar bekijken, geen tent of slaapzak nodig, het zag er allemaal veelbelovend uit.

Eindelijk vrijdag, ik mocht weg met nog een aantal andere begenadigden. Bij de Esso verzamelen en een lang weekend gaan Genieten van mooie asfalt-kilometers uitgezet door “onze” Bertus, die zonder twijfel vast weer een mooie inleidende voor-route had bedacht, en natuurlijk de hoofdmoot De Moezeltour met de nodige mooie wegen en bochten verzorgd door de MMC ’72 uit het mooie Limburg. Nadat we eerst de chopper rijders hadden uitgezwaaid begonnen we zelf ook, aan wat een hele mooie rit zou worden. Bertus met deze keer zijn Jolande achterop, zoals altijd voorop met in zijn kielzog Christiaan, Ab, Jack, Herman en ik.

De rit ging via Elburg richting Veluwe, Utrechtse heuvelrug, waar Herman nog ff een sanitaire noodstop moest maken en de rest ons even kwijt was, richting het Brabantse land. Over dijken, langs de Waal, met een tweetal ponten, schipper mag ik overvaren, via een oefenterrein van de Landmacht waar Bertus hoogstwaarschijnlijk een ontheffing voor had aangevraagd, niet bijtijds had binnengekregen en daarom maar had besloten gewoon door te rijden, we begeleid werden door een Chinook helikopter, pfffff wat een groot ding zeg, en verder gingen richting België waar we over zo maar wel een verzorgd stukje weg naar onze overnachtingplaats in Roosteren, Limburg reden. Deze rit reed ik achteraan, is ook mooi, kun je een beetje gas minderen, wat om je heen en van je afkijken, ja Erik… ook wel opletten, konden Herman die voor me reed, en ik helikopters bekijken en natuurlijk ons prachtige mooie landschap een beetje meer bewonderen, want er is meer dan asfalt en klinkers alleen.

Roosteren dus, motor buiten stallen, koffer eraf en de sloten erop, naar de kamer waar je bij binnenkomst dacht dat je een aantal jaren terug in de tijd ging, bloemetjesmotieven op kast en houten bed, een kluis draaibaar, aan één schroef en door een goeie ruk mee te nemen als extra ballast maar ja wat moet je d’r mee, in een houten kast en we opgewacht werden door een kamerspin in de hoek naast deze kast. Bed was prima en de douche ook, dus niet zeuren, we hadden een pracht rit van zo’n 300 km. gedaan en hadden genoten van elke kilometer.
Samen met Herman op één kamer is ook een aparte belevenis, had gelukkig oordoppen bij me………….
Jack kreeg als speciale gast een zweetkamer boven met uitzicht waar de ramen los konden en hij de ochtendstond kon beleven. Eerst even douchen en op het terrasje een lekker biertje of glas fris pakken.

Zitten we aan tafel, vraagt Herman of ik m’n leven gebeterd heb ????? ik hou wat meer afstand, aldoende leert men. Klaar maken en voorbereiden voor een wandeling van ongeveer 2!!! kilometer, want we gingen over de grens in België een hapje eten. Heeft wel wat, een stukje lopen na een dag op de motor, al was ik eerst niet zo enthousiast, maar et bleek wel mee te vallen en het was het waard. Lekker gegeten, gezellig, drankje doen, mensen kijken, kletsen, geintje maken, ontspanning, en weer terug open onder een heldere sterrenhemel richting ons bed.

De volgende ochtend tussen de zure lappen weg om richting camping In Den Hof te gaan, waar we ons zouden samenvoegen met de rest van ook toegestroomde enthousiastelingen met hun bike en onder deze gasten waren er ook nog een stel uut Kamp’n gekomen om samen met ons een kop koffie en een ontbijtje te doen. Aart en Petra, Henk, z’n lief Margaret en zoon Bas waren ook uit het hoge noorden vertrokken en van de partij. Inschrijven dus, is belangrijk i.v.m. controle van wie er wel of niet de rit uitrijdt en mocht er wat gebeuren onderweg, hoeven ze niet lang naar gegevens te zoeken. En zonder nummer sticker mag je de camping niet op, wat voor ons geen probleem was, we gingen luxe in een hotel.

Onze groep werd uitgebreid met Bas, die de frontlinie ging versterken met zijn BMW. Zal toch wel iets aparts zijn zo’n fiets, Eelco heeft ook een 700 ponder aangeschaft van dit merk. Wat een joekel zeg, maar een prachtding om te zien, alles erop en eraan. Hij reed, met Klaske achterop, met de choppers mee. Zullen zeer zeker weer voldoende foto’s te zien zijn. O ja, de choppers onder leiding van Helco samen met Arend, Angela, Jacco en Rolf en Eelco dus hebben hun kilometers ook volbracht en met hun mochten we ook een aantal keren een kop koffie op terrassen gebruiken, gesellug zo’n koppel bij elkaar in den vreemde. De heenroute naar Nehren kon dus aanvangen en via Gulpen, Euverem en Beutenaken verlieten we Limburg om richting Thimister, België te gaan.

Thimister heeft een apart plekje bij onze Bertus, want in plaats van rechtdoor op een rotonde te gaan, had onze frontrijder de onnavolgbare drang om nog es een keer een al gereden stuk van de route te bekijken. De geschiedenis herhaalt zich, en wij reden er leuk achteraan en genoten ook nog eens van dit herkenbare stukje bij onze zuiderburen. Wat staat er ook alweer op de Garmin bij een afwijkende route door jezelf bedacht ? , zoiets van: ga naar die en die weg / straat ? Bertus kreeg dit ook voor zijn scherm te lezen en bedacht toen dat hij een beetje 180 graden om moest keren.Aart dacht nog, zei hij later tegen ons want we kwamen elkaar meerdere malen achterop of tegen, wat doet ie nou weer ?, je moet hier toch rechtuit……ja, we weten het Aart, maar ons is geleerd : Follow the leader, of stop gewoon maar soms kijk je even niet op de Garmin.

België dus, via allerlei mooie en minder mooie wegen richting Verviers, Jalhay, Malmedy, Steinbach en bij Manderfeld de grens over en in Duitsland aangekomen. Zoals bij iedereen welbekend wordt er op deze wegen een aantal meerdere euro’s uitgegeven aan onderhoud en worden ook de motorrijders niet vergeten door deze genoemde rijbanen in perfecte staat voor ons neer te leggen. Wat een verademing om hier te mogen rijden in vergelijking met ons Nederlandse wegennet, waar er bijkans in ieder stuk wegdek geprobeerd wordt om zoveel mogelijk hobbels en versmallingen te plaatsen om je nieren en darmen maar vooral te teisteren en de gang naar het toilet te bespoedigen.

Duitsland dus, zoals gezegd : Prachtig. Mooie vergezichten, over bergen en door dalen, door bossen en over wateren, wat klinkt dit poëtisch of niet dan, mooie lange uitgestrekte bochten, hairpins, verzin et maar en het ligt er. In één woord, GE-WEL-DIG.

Onderweg zien we dus Helco en zijn mederijders op een terras zitten, ergens bij een kerk en een plaatselijk kroegje. Lekker van de zon en een vers bakkie leut genieten. En ook wij leggen daar aan om ons binnenste van een bakkie te voorzien. En we bestellen een bakkie met apfelcorner of iets wat daarop lijkt, komt de wat op leeftijd gekomen eigenaar met koffie en één of ander flesje appeldrank aan, dat was dus niet de bedoeling.
Het moest iets eetbaars zijn, nee, dat had ie niet, in ieder geval niet op dat moment.
Komt er tijdens onze pauze een iets of wat gedateerde BMW met evenzozeer gedateerde bestuurder langs rijden met een tomtom d’r op, ja die zijn er ook nog….
En hij kwam nog eens langs, en nog eens, wat hebben die BMW’ers toch, rondje om de kerk, totdat hij aan Bertus vroeg waar hij ergens heen moest, want hij was de weg een beetje kwijt.
Als rechtgeaarde Bmw eigenaar / genieter heeft hij hem toen de weg maar even gewezen, tja er zal een band zijn tussen deze mensen, onnavolgbaar, soms. Na deze koffie-break en het onderonsje van Bertus en zijn zielsverwant “trapten”we de machine weer aan, om onze route te vervolgen.

We gingen verder via mooie talloze steden en dorpen richting mooi Moezelgebied, Nehren, alwaar we ons op de camping af meldden en doorreden naar ons hotel een ruime dertig kilometer verder. Zelfs dit stuk was een fantastische afsluiter van een evenzo fantastische en mooie dag. Henk voegde zich ook bij ons en kon zijn motorhart uitleven door de Bmw es even “los”te trekken en bijkans tijdens een wheeley Margaret te verliezen. Ze perste de longen zowat uit zijn lijf door hem stevig vast te houden. Ook kon ze meemaken wat een zweverig gevoel sommigen van ons ervaren doordat we over één van de weinig onverwachte bulten reden, ze kwam namelijk een beetje veel los van de buddyseat, was wel humor om te zien. Jolande was al gaan staan, dat kan op een BMW, om ons te waarschuwen maar de boodschap kwam ff niet over.

Aangekomen bij ons hotel de ketting even smeren, want je moet goed zijn voor je stalen ros, en niet iedereen heeft cardan aandrijving, alles perfect verzorgd, tot in de puntjes. De motor kon in een afgesloten garage, we kregen de kamer sleutels toebedeeld, komen we op een ruime 5 pers. kamer met grote badkamer en douche, iets of wat aangemeten naar de wat kleinere mens, maar ach…..slechts een detail. TV voor Chris dus zappen maar, en gezelligheid, zie de foto’s, welterusten straks.Drinken in de eetruimte, zelf bijhouden, en weer een stukje lopen naar een restaurant, waar we ook weer heerlijk en gezellig hebben gegeten. Na afloop een ijsje bij de buren, gezellig op een bankje of buiten, een afzakkertje in ons eigen hotel, wat kan het leven toch mooi zijn.

So hey, wat beleef je veel in een paar dagen en wat is er veel te typen, weer.

Dag drie, terug naar Heerlen. De motoren uit de garage en via een weer uitgestippelde route door Bertus begaven we ons naar het startpunt. D’r was een kortere weg mogelijk, maar Bertus had een mooie rit bedacht naar de camping. Een pracht begin van weer een mooie dag, weer geweldig, weer genieten, man, TOP.
Hoe krijgt ie het iedere keer weer voor elkaar om zo ver van huis dit soort ritten uit te zetten. Op de camping werden we verwelkomd door de andere Steur-leden en vingen we de terugreis aan. We lieten het mooie Moezelgebied achter ons, tot volgend jaar misschien, en reden dus over s’Heren wegen richting Limburg. In de buurt van de Nurburgring had “der Polizei” een controle ingepland, waar wij geen last van hadden en andere snellere broeders wel, want er stonden er een aantal. “Houd dus altijd je snelheid in de gaten”, broeders !!!, ja als ik er aan denk en als et zich zo laat voorkomen en dat is soms een beetje lastig.

Tijdens de weg terug moesten we onderweg ook nog “even” wat eten, en dan door naar huis. Liep dus even wat anders dan bedacht. Moesten zo ongeveer 1,5 uur op ons stukkie vlees wachten en de motoren bleven maar langsgaan, en et werd steeds rustiger langs de weg. Liet de ietwat bejaarde ober / eigenaar ook nog eens 2 borden met eten vallen, nog langer wachten. Was maar goed dat de ploeg van Aart ons voorbij was gereden, had et nog langer geduurd. Maar dit alles had wel een voordeel zoals dat aan elk nadeel vastkleeft, we konden nu, niet gehinderd door andere rijders, onze weg vlot vervolgen. We waren denk ik bij de laatsten die aankwamen, want zelfs de choppers waren al huiswaarts gegaan en hadden de beker al meegenomen. Ja, de prijzenkast zal wel weer een keer aangepast moeten worden, want we waren weer de club met meeste leden die meegereden hadden.

Jongens, dames, Steur-genoten, ook deze drie dagen zijn weer perfect gelopen en we mogen terugkijken op een Geweldig mooi en Fijn lang motor-weekend. Bedankt voor de gezelligheid, heb die weer als heel prettig ervaren en als et aan mij ligt komen er nog vele ritten als deze.

Gerard Korenberg

Back To Top