Skip to content
Isle of man

Verslag Isle of Man 2004

                    Dick, Sjaak, Benny, Bertus en Tony

 

Dag 1: maandag 7 juni 2004

Maandagmiddag 7 juni vertrokken we vanaf de BP in Kampen richting IJmuiden, na een rit  van ongeveer 120 km kwamen we in IJmuiden aan bij DFDS Seaways. Daar lag in de volle zon de veerboot “Duke of Scandinavia” op ons te wachten. Nadat we door de douane waren moesten we met z’n allen wachten om aan boord te gaan. Onder het genot van een heerlijk kopje koffie in de buitenlucht voelde Dick wat nattigheid op z’n hoofd. Een grote meeuw had het gladde en kale hoofd van Dick uitgezocht om zijn uitwerpselen te deponeren. Was dat alles dan? Nee, want Bertus had problemen met het gashendel tijdens het inschepen op de boot. We konden dit ter plekke niet verhelpen maar een ervaren coureur als Bertus heeft hier geen last van. Toen we aan boord kwamen hebben we onze hutten opgezocht en zijn we afgezakt naar de bar aan boord. Dick had al snel sjans met een zatte Engelsman die hem vervolgens een natte zoen op z’n gladde koppie gaf. Voor de rest van de vroege avond een beetje geouwehoerd met de Poolse bardames. Hoe later het werd, hoe gezelliger en des te meer lawaai. We konden wel stellen dat wij als Nederlanders de sfeer in de bar bepaalden! Dit tot groot vermaak van de andere gasten. Later op de avond na genoeg pints, zeker te veel voor Benny, zijn we naar de disco geweest. Waar we Tony zijn 33e verjaardag hebben gevierd. Toen Benny een viertal danspasjes op de dansvloer had gemaakt hield hij het voor gezien is afgezakt naar z’n hut. In welke toestand? Nou, moe zat en wat al niet meer zei. Dick, Sjaak en Bertus hebben de Columbus club bezocht, daar waren danseressen in te krappe pakjes aan het optreden. Benny had een zware kater de volgende morgen met als gevolg dat uit alle openingen wel iets van vocht kwam. Wat en hoe daar mag je zelf invulling aan geven.   

Dag 2: dinsdag 8 juni 2004

Aankomst in Newcastle om 09.00 uur, de eerste kennismaking met Engeland en de bevestiging dat het daar altijd regent!! Snel de regenpakken aangetrokken en via een mooie route door Hexham, Carlisle, Lancaster en vervolgens naar de havenplaats Heysham. Tijdens onze rit naar Heysham gebeurde er wel van alles. Met een hoofdrol voor Bertus de Wilde. Naast de regen, waar Bertus niets aan kon doen, en het zoeken naar de juiste weg hing bij Bertus de spanband los en kwam daardoor bijna in z’n achterwiel. Gelukkig zag Ben het op tijd en kon erger worden voorkomen.  Tussen Carlisle en Lancaster verloor Bertus z’n remhendel. Niet handig in een redelijk heuvelachtig landschap als Engeland, maar ook hiervoor geldt dat Bertus gewoon door ging. Eenmaal aangekomen in Heysham moesten we aansluiten in een lange rij voor de boot naar Douglas, de hoofdstad van Isle of  Mann. Toen we van de boot kwamen in Douglas zijn we eerst op zoek gegaan naar een dealer voor een nieuwe remhendel voor Bertus. Uiteindelijk een Honda dealer gevonden maar geen remhendel. Volgende morgen zijn we op zoek gegaan naar een Suzuki dealer. Bij de Honda dealer zei men dat het dichtbij was maar dat bleek niet zo te zijn. Tijdens onze zoektocht naar de Suzuki dealer belanden we in een vage zijstraat waar Dick werd aangesproken door een Engelse dirne die hem vertelde dat ze alles deed voor 20 pond. Dick keek eerst verbaasd want zijn Engels was niet van dien aard dat hij begreep wat ze zei. Toen Dick duidelijk werd wat zij tegen hem vertelde zei Dick dat ze voor die 20 pond wel z’n ketting kon smeren. Maar ja daar kwam ze niet voor, dus verdween ze net zo snel als dat ze kwam. Toen Dick weer was bijgekomen zijn we op zoek gegaan naar het hotel om er vervolgens drie keer langs te rijden zonder het gezien te hebben. Bij de vierde keer was het raak, een mooie paardenfarm in een prachtige omgeving. Ingecheckt, opgefrist en daarna een kennismakingsgesprek met Linda, de vrouw des huizes. S’avonds met de taxi naar Douglass geweest om te eten. Voor een aantal mensen een succes voor anderen minder succesvol. Het was op zich al lastig om iets te vinden wat eetbaar was, toen we dachten iets te hebben gevonden hebben we maar wat vaag eten besteld. Volgens Bertus en Benny was het een broodje shoarma, Tony vond het meer op een plat gereden egel lijken. Na het exclusieve diner hebben we op de boulevard gekeken en rond gedwaald. Wat we daar hebben gezien kan je kort samenvatten: typisch engels, veel bier, lawaai en lelijke vrouwen.

Dag 3: woensdag 9 juni 2004

S’morgens na het ontbijt op pad gegaan om de Suzuki dealer te vinden voor Bertus. Na een kleine zoektocht de dealer gevonden en Bertus had weer een voorrem die hij ook kon gebruiken. Na het bezoek aan de dealer was het een race tegen de klok omdat we voor 10.00 uur een plekje op het circuit moesten vinden. We zijn terecht gekomen bij Union Mills. Een uitdagende rechts links bocht waar ze met zeer hoge snelheid door heen kwamen. We zaten met z’n allen in de tuin van een kerk. Het was een zeer complete kerk, we hebben er stoelen gehuurd voor 1 pond per stoel, je kon er koffie, thee, bier, fris en broodjes kopen. Ook prachtige T-shirts van de gelijknamige bocht, Union Mills, waren er te koop. Voor 10 pond was je in het bezit van een uniek T-shirt. Iedereen wist er een te bemachtigen alleen Tony was te laat. De dagen er na zijn er nog terug geweest maar ze waren al uitverkocht. Vanuit de tuin van de kerk hebben we twee races gezien; de junior 600 en de zijspan. Wat een spektakel en wat een snelheid. Tijdens de eerste race van de junior 600 zagen we direct een schuiver van een Honda 600 coureur. De medische dienst was er bij maar voor zover wij weten was er niets aan de hand. Het was die dag prachtig mooi weer met ongeveer 25 graden, een redelijke temperatuur voor het leer. Dick was de eerste die de warmte niet meer aan kon en deed z’n motorpak uit. Het resultaat was een stoere motorrijder, met dito lichaam in unterhosen en T-shirt. Dit tot grote verbazing van de koffiedames in de kerk. De dames werkten daar al ruim 5 jaar maar hadden zoiets nog nooit gezien, hilariteit alom. Om een of vier ‘s middags na de wedstrijden hebben we nog een toertocht gemaakt in de omgeving van Douglass. Onderweg naar het hotel ging de gashendel van Bertus moeilijk doen, deze is provosories gerepareerd bij het hotel. Daarna gegeten in Douglass bij een pizzaboer, dat eten was al een stuk beter en smakelijker dan de shoarmaboer de dag ervoor. Met volle maag terug gereden naar het hotel over de drukke boulevard van Douglass.  In het hotel gedoucht en vervolgens met de taxi naar Douglass. Elke avond was er op de promenade van Douglass een super stuntshow. Trial rijden, frontwiel stops, rockettrike van een Nederlander, wheelies. Alles er op en er aan. De Nederlander met z’n rocketbike was wel het hoogte punt. Met een omgebouwde trike met helikopter straalmotor stal hij de show. De stuwkracht van z’n straalmotor zorgde ervoor dat Benny z’n pet kwijt was, er strobalen de lucht in werden gejaagd en de bejaarden naast ons uit hun rolstoelen werden geblazen. Na dit alles weer terug met de taxi naar het hotel.

Dag vier: donderdag 10 juni 2004

Vandaag was het zover dat wij met z’n allen over het circuit gingen “bloazen”. ’s morgens om 09.30 uur vanaf het hotel vertrokken. Een circuit van 66 km lang, heel veel bochten, mooie rechte stukken en heel veel dwaze Engelsen. Of  je nu op het rechte stuk rijdt of in een bocht druk aan het sturen bent je wordt aan alle kanten voorbij gejaagd. Maar na een paar bochten ben je daar ook aan gewend. In het “Mountain” deel van het circuit hebben we het “Murrays motorcycle museum” bezocht. Een museum waar alle coureurs van weleer worden geëerd en waar de historie van dit event met trots wordt gepresenteerd. En terecht!! Buiten het museum staat een standbeeld van Joey Dunlop met motor. Deze man heeft het gepresteerd om 26 keer de TT races op Mann te winnen. Een legende dus. Na het bezoek verder gereden en bij  Ballaugh Bridge met z’n allen koffie gedronken. Na afloop van deze ronde zijn we in de pits geweest om vrij rond te kijken naar raceteams. Omdat we de smaak te pakken hadden hebben we nog een rondje gereden. Aan het einde van het 2e rondje, en na zoveel inspanning, zijn we iets buiten de stad gaan eten. In het hotel samen met de ouders van de eigenaren naar video’s gekeken van races op Isle of Mann en veel gehoord over deze legendarische races.

Dag 5: vrijdag 11 juni 2004

S’morgens de boel opgepakt en na ontbijt vertrokken naar Cronky-Voddy. Een lang gerekt stuk met blinde rechterbocht aan het eind. Met ruim 200 km per uur de bocht naar rechts. Koffiegedronken bij de pub aan de rand van het circuit. 10.45 uur begonnen met de productie 600, ongelooflijk harde snelheid de bocht in. Na deze wedstrijd het klapstuk van de week de senior TT. Dit is nog sneller, dit geloof je niet dit moet je zien. Na de wedstrijd zijn we vertrokken naar Douglass om te pinnen en te tanken. We moesten binnendoor i.v.m. demonstratie wedstrijden. Begeleid door een attente engelse motorrijder, die voor ons uit reed naar Douglas. Aangekomen in Doudlas gegeten bij de Mac Donalds. Daarna in de rij voor de boot naar Hysham. Wat een drukte op de boot, fucking unbeliveable!! Overal mensen, zelfs in de gangen. Om de kwart over elf sá vonds aangekomen in Hysham zijn we op zoek gegaan naar het hotel Morecambe. In de donker proberen de weg te vinden naar Morecambe was niet makkelijk. Maar na een korte tijd het hotel gevonden. Het leek wel dicht, geen bel. Een of andere junk liet ons binnen. De motoren moesten achter het hotel op een binnenplaats geparkeerd worden. Om hier te komen moesten we daar een paar donkere stegen met rotzooi. Wat een bende, geen verlichting, vuilnis, oude auto’s en glas. Via de keuken betraden wij het hotel, de keuken zag er al niet echt fris uit maar we wisten toen nog niet wat ons op de kamers stond te wachten. Ben sliep alleen, Tony & Bertus en Dick en Sjaak. Arrestatieteam bezocht het hotel in de kamer naast Dick en Sjaak. Een of andere heroine snol was lastig en wilde niet weg, de agent vond het al verbazingwekkend dat wij als gasten onze kleren nog aan hadden.

 

Dag 6: zaterdag 12 juni 2004

We hebben de nacht overleeft en gingen om 09.00 uur richting het restaurant voor een heerlijk ontbijt. Het woord restaurant mocht het hok niet dragen, wat een smerige bende!! Bestek en borden die het vermoeden deden wekken dat ze in dertig jaar geen sopje hadden gezien!! Na wat overleg kwamen we tot de conclusie dat we wat langer wilden leven dan alleen deze dag en hebben we besloten maar buiten het hotel te gaan eten. Via de keuken, zeg maar varkenshok, het hotel verlaten om de motor op te pakken. Toen we van de binnenplaats vertrokken konden we zien waar we de vorige nacht door heen waren gereden. Vuilnis, glas, planken en auto onderdelen. Op de M6 naar Lancaster de afslag genomen en naar de MC Donalds gegaan om te ontbijten. Na een heerlijk vet ontbijt zijn we op weg gegaan naar Newcastle, via de Yorkshire daels. Een prachtige route door het Engelse landschap, onderweg hebben we in Richmont koffie gedronken. Vervolgens richting de boot in Newcastle. Bij aankomst in Newcastle moesten we wachten om de boot op te gaan. We troffen daar een gezellige duitser die met z’n camper op vakantie was geweest in Schotland. Deze man regelde op z’n “Duits” via zijn vrouw koffie voor ons. Na een paar uurtjes wachten ingescheept voor de terugreis naar IJmuiden. Nadat we de motoren hadden vast gesjord en de spullen in onze hutten hadden gelegd zijn we direct in de pub beland. Na een paar biertjes zijn we gaan eten voor een redelijke prijs. Na het eten weer naar de pub en daarna naar de nachtclub. In de nachtclub was een karaoke aan de gang. Een paar randdebielen werden uit publiek getrokken voor een karaoke. Super sfeer!! Wat later op de avond kwamen er dames in te strakke pakjes een dansvoorstelling geven. Engelsen weten wat feesten is!! Na dit optreden is Benny naar z’n hut gegaan. De rest heeft het licht uitgedaan. 

Dag 7: zondag 13 juni 2004

Rond 09.00 uur aangekomen in IJmuiden, vandaar de snelweg genomen richting Amsterdam. Onderweg koffie gedronken bij Haje Restaurants op de A6 tussen Almere en Lelystad. Nog  wat herinneringen op gehaald en vervolgens vol gas richting Kampen. Het einde van zeven fantastische dagen. In 2007 bestaan de races op Isle of Mann 100 jaar en wij zullen er zeker weer bij zijn!!

Back To Top