Verslag Steurotoer 2024
Donderdag 9 mei
Een groep van 10 rijders vertrekt richting Winterberg, Sauerland. We missen echter een paar illustere personen, die om goede redenen niet mee gaan (misschien is hun favoriete Netflix-serie aan een spannend seizoen bezig?). Gaan we het redden met z’n tienen? De groep splitst zich op in tweeën, waarbij groep 1 vertrekt om 8:00 uur met Sjaak op de Kawasaki voorop, daarachter Henk op de Harley, gevolgd door Arend op de Indian. Als Sjaak maar niet weer de snelweg op gaat, terwijl hij denkt dat hij een racebaan volgt…
Rond 9:00 uur vertrekt groep 2 onder leiding van Bas op de BMW, René op de Kawasaki, Jan op de Moto Guzzi, Klaas op de KTM, Arwin op de BMW en Rob en Herman, beide op de Ducati. Rob en Herman hebben besloten samen op de Ducati’s te rijden, want twee vrienden die elkaars motoren begeren, moeten natuurlijk dezelfde hebben. We worden uitgezwaaid door Gerard, die speciaal voor deze gelegenheid op de Tomos kwam aanrijden. Ja, je leest het goed: een Tomos. Zijn vrouw kreeg medelijden met hem toen hij klaagde dat hij zijn nieuwe motor niet wilde beschadigen, dus leende ze hem haar ouwe trouwe Tomos. Met een brede glimlach en een scheutje zelfspot zwaaide hij ons uit, terwijl wij ons lachend afvroegen of hij harder kon dan 30 km/u. Zo zie je maar, zelfs met een Tomos kun je nog steeds indruk maken op een stel doorgewinterde motorrijders!
Het weer is fantastisch met zon en rond de 20 graden, wat wil een motorrijder nog meer? Nou, af en toe een bakkie, benzine tanken en wat eten. De routes voor deze en de komende dagen zijn uitgezet door Bas en dat bevalt meer dan prima. Vandaag eerst even meters maken op de grote wegen en dan binnendoor als de heuvels zich aandienen. Rond vijf uur komen we aan bij een bekend hotel genaamd Schneider, 3-sterren, midden in Winterberg en bekend van het clubweekend van 2023. Een mooie uitvalsbasis voor het motorrijden, maar ook voor het bezoek aan Winterberg in de avonden.
Sjaak, Henk en Arend zitten al in de lobby aan de halve liters, want blijkbaar is een halve liter net genoeg om de dorst van een motorrijder te lessen na een dagje rijden. De rest volgt al snel als de motor is afgeladen en ze door de geur van bier worden aangetrokken als motten door het licht. Die avond eten we in het hotel, lopen nog even naar de stad (om te kijken of er nog meer halve liters zijn) om vervolgens heerlijk te slapen. Of in ieder geval proberen te slapen terwijl Arend snurkt als een kettingzaag die een Harley probeert in te halen.
Vrijdag 10 mei
We beginnen rond acht uur aan het ontbijt. En niet zomaar een ontbijt, nee, een Duits topontbijt! René zet alvast de route op Facebook, zodat de thuisblijvers weten wat ze missen. Rond 9:15 uur vertrekken we voor een rit van ongeveer 300 km in een lus aan de Zuidwestkant van Winterberg. Ook vandaag weer heerlijk motorweer. Hoe kunnen we het zo mooi treffen? Het weer zit mee, de route is fantastisch en de inwendige mens wordt niet vergeten.
Maar kennen jullie dat bord met wit in het midden en een rode rand? In Duitsland kom je ze regelmatig tegen, echter hebben we koprijders die niet weten wat ze betekenen. Nu gaat dat meestal goed, want meestal zijn ze niet aan het werk, maar deze keer ging groep 2 tussen werkende graafmachines door alsof het een off-road evenement was. Een drietal wandelaars probeerden ons nog tegen te houden, maar niemand had zin in een discussie, dus we gaven gas en reden snel verder.
Later volgde groep 1, maar zij werden niet meer doorgelaten en moesten omrijden. Ze hebben ongetwijfeld genoten van de extra sightseeing. Iets na vieren waren we weer terug en konden heerlijk op het terras van het hotel zitten, waar we genoten van het uitzicht en een koud drankje. Rond zeven uur gingen we naar Restaurant Bödefelder om XXL schnitzels te eten. Je bent immers niet elke dag in Duitsland, en wie kan zo’n gigantisch stuk vlees nou weerstaan?
Als afzakkertje zijn we nog even langs geweest bij Alt Amsterdamer Stuben, waar we de avond afsloten met wat sterke verhalen en een paar biertjes. Rond elven strompelden we terug naar het hotel, klaar voor een welverdiende nachtrust. Of in ieder geval proberen te slapen zonder dat iemand de kamer snurkend afbreekt.
Zaterdag 11 mei
We starten weer met een heerlijk ontbijt en rond 9:00 uur vertrekken we voor een 300 km lange route ten Noordwesten van Winterberg. Zoals René op Facebook al aangaf: “Gelukkig weinig rechte stukken,” en dat is een understatement. Bas weet wel fantastische routes te maken; man, wat is dit genieten. Het weer lijkt net een kopie van de vrijdag, en we hebben weer geluk.
Maar ja, daar is weer dat bekende bord met wit in het midden en een rode rand! Groep 2 dacht: “Het is zaterdag, niemand werkt nu,” dus ze reden vrolijk verder. Nou, mooi niet dus. De eerste vier motoren reden door, maar de laatste drie werden vriendelijk doch dringend verzocht terug te rijden. Na wat heen en weer gebel ontmoetten we elkaar bij Beckmanns Restaurant en praatten heerlijk bij over onze avonturen. Het lijkt erop dat groep 1 hetzelfde bord kende en dacht dat ze door konden rijden, maar ze moesten ook omkeren en een omweg nemen.
De rit werd voortgezet en beide groepen belandden uiteindelijk bij een ijssalon. Groep 2 was heel ‘braaf’ en nam een klein ijsje bij het melkmuseum in Willingen, terwijl groep 1 zich uitleefde met een grote sorbet. Tijdens de ritten maken Arwin en Herman filmpjes die in de groepsapp worden gedeeld, maar ook op onze Facebookpagina en Instagram verschijnen. Rond half zes zijn we weer terug bij het hotel en wat een fantastische dag was het weer. Prachtig weer en dan een biertje op het hotelterras, wat wil een mens nog meer?
’s Avonds werd de maag gevuld bij Ristorante Pizzeria Venezia. En omdat het de laatste avond is, gingen we toch maar weer langs bij de Alt Amsterdamer Stuben. Nog één keer proosten op een geweldig weekend voordat we weer naar huis gaan.
Zondag 12 mei
Moederdag! We mogen weer naar huis. Na een heerlijk ontbijt bepakken we de motoren en maken ons klaar voor vertrek. Negen van de tien rijders kiezen ervoor om eerst nog een heerlijk stuk binnendoor te rijden, door het prachtige heuvelachtige gebied, terwijl Arwin rechtstreeks naar huis rijdt. Henk kiest ook al iets eerder voor de snelle weg naar huis en Jan haakt halverwege af vanwege de verjaardag van zijn dochter, die in Utrecht gevierd wordt.
Vanaf 14:00 uur druppelt iedereen weer veilig en wel thuis binnen. In de groepsapp komt van iedereen een reactie dat ze goed zijn aangekomen, aangevuld met lovende woorden zoals: “fantastisch,” “prachtig,” “supergezellig,” “topweekend,” “mooie routes,” en “wat een fantastische groep.” Dus ook zonder onze illustere personen hebben we het prima gered 😉.
Met een warm gevoel denken we terug aan een geweldig weekend vol avontuur, mooie ritten, lekker eten en vooral veel gezelligheid. En wie weet, misschien wordt de volgende rit nog onvergetelijker! Of in ieder geval, we hebben nu een goede reden om Gerard voortaan altijd op die Tomos te laten rijden.
Gerelateerde berichten
